Στην πρώιμη εφηβεία και τη νιότη μου ήμουν τροτσκιστής. Τα χρόνια πέρασαν ,πολλά πράγματα έφτασα να τα εκλαμβάνω αλλιώς και έτσι κατέληξα να υποστηρίζω τον μετριοπαθή φιλελευθερισμό και τον μετριοπαθή εθνικισμό.
Και όμως υπάρχουν ιδέες που με ακολουθούν από την εφηβεία ως σήμερα. Ιδέες σαφώς εμπνευσμένες από την αριστερά.
Η θεωρία του Μαρκούζε για τον μονοδιάστατο άνθρωπο ,δηλαδή για τον άνθρωπο που λειτουργεί μόνο ως εξάρτημα του παραγωγικού μηχανισμού, πιστεύω πως επιβεβαιώνεται περισσότερο από ποτέ στις μέρες μας όπου προωθούνται ως πλανητικά ιδεώδη η παγκοσμιοποίηση και η πολυπολιτισμικότητα.
Ο ψυχικός μας χώρος , ο χώρος των ευαισθησιών μας, είναι οι συλλογικές μας μνήμες, Η περηφάνια που νιώσαμε στο σχολείο καθώς μαθαίναμε τις Ελληνικές νίκες στους μηδικούς πολέμους, το βράδυ εκείνο της Μεγάλης Παρασκευής με το ανοιξιάτικο αεράκι όπου ακούσαμε το ω γλυκύ μου έαρ , η συνταγή της γιαγιάς μας για τα γεμιστά, η κυριακάτικη πρωινή βόλτα με τον πατέρα μας στο μνημείο του αγνώστου στρατιώτη.
Περπατώ στου δρόμους και βλέπω νεγρίδες , ινδίδες, αρμενοειδείς, διναρικούς, τουρανίδες και μογγολίδες. Αυτός ο τόπος δεν είναι μόνο τα μνημεία του . Άλλωστε και τα μνημεία μαρτυρούν μια συνέχεια από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας ενός πολιτισμού που τον καθόρισε το όμαιμον, το ομόθρησκον και το ομόγλωσσον. Και συνειδητοποιείς ότι αυτή τη συνέχεια τη διατάραξε η πολιτική των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων από την δεκαετία του 90 και έπειτα με την διαρκή εισροή μεταναστών.
Νέοπαγανιστικά θρησκεύματα που ωθούν τον άνθρωπο στην πρωτόγονη αποκτήνωση, πορνικά θεάματα, ένα απρόσωπο περιβάλλον στους χώρους εργασίας, εξατομικευμένες υπηρεσίες στους χώρους σχόλης, ένα καθεστώς εξορίας στα τοπικά και εθνικά ιδιώματα στο σύστημα παιδείας και στο δρόμο ένας πολυφυλετικός αχταρμάς.
Σαν να μην με θέλουν άνθρωπο , σαν να μην με θέλουν Έλληνα. Σαν να επιβεβαιώνεται εκείνο το παλιό ωραίο τραγούδι της Ελένης Βιτάλη « Είμαι εξάρτημα εγώ στη μηχανή σας και ο γιος μου το ανταλλακτικό»
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment