Στην Ελλάδα όλη η μεταπολίτευση πέρασε με την προσμονή της αλλαγής. Πρώτα την υποσχέθηκε το Πασοκ. Ο Σημίτης την είπε εκσυγχρονισμό , ο Καραμανλής ο νεότερος την είπε μεταρύθμιση. Αντί της αλλαγής είδαμε από όλες τις κυβερνήσεις από την μεταπολίτευση και έπειτα μια διαχείριση της μιζέριας. Η προσμονή της αλλαγής και η παροχή υποτίθεται του δώρου της δημοκρατίας μας κάνει και ανεχόμαστε τις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις. Όμως η κάθε εξουσία δημιουργείται όχι για να παρέχει στους πολίτες του υποσχέσεις και μια υποτιθέμενη δημοκρατία αλλά ευδαιμονία. Ποιά είναι η ευδαιμονία μας όταν έχουμε χρεωθεί όλοι μας μέχρι το λαιμό στις τράπεζες για να μπορέσουμε να ζήσουμε. Και όμως υπήρχε μια εποχή που η Ελλάς έκανε το ποιοτικό άλμα. ¨Ηταν τα έξι χρόνια που υπό την ηγεσία του Γεώργιου Παπαδόπουλου και των άλλων απριλιανών αξιωματικών ανανέωσε τον εξοπλισμό των ενόπλων δυνάμεων της, νοικοκύρευσε την οικονομία της και χάρισε σε κάθε Έλληνα την ευδαιμονία. Η ιστορία κάποτε θα δικαιώσε την επανάσταση του 1967. Ήδη πολλοί Έλληνες και πολλές Ελληνίδες πολλές φορές αναφωνούν " Ένα Παπαδόπουλο χρειαζόμαστε". Η ιστοσελίδα αυτή φτιάχτηκε για να συνεισφέρει σε μια δικαίωση που είναι νομοτελεακό πως κάποτε θα έρθει