Στην πρώιμη εφηβεία και τη νιότη μου ήμουν τροτσκιστής. Τα χρόνια πέρασαν ,πολλά πράγματα έφτασα να τα εκλαμβάνω αλλιώς και έτσι κατέληξα να υποστηρίζω τον μετριοπαθή φιλελευθερισμό και τον μετριοπαθή εθνικισμό.
Και όμως υπάρχουν ιδέες που με ακολουθούν από την εφηβεία ως σήμερα. Ιδέες σαφώς εμπνευσμένες από την αριστερά.
Η θεωρία του Μαρκούζε για τον μονοδιάστατο άνθρωπο ,δηλαδή για τον άνθρωπο που λειτουργεί μόνο ως εξάρτημα του παραγωγικού μηχανισμού, πιστεύω πως επιβεβαιώνεται περισσότερο από ποτέ στις μέρες μας όπου προωθούνται ως πλανητικά ιδεώδη η παγκοσμιοποίηση και η πολυπολιτισμικότητα.
Ο ψυχικός μας χώρος , ο χώρος των ευαισθησιών μας, είναι οι συλλογικές μας μνήμες, Η περηφάνια που νιώσαμε στο σχολείο καθώς μαθαίναμε τις Ελληνικές νίκες στους μηδικούς πολέμους, το βράδυ εκείνο της Μεγάλης Παρασκευής με το ανοιξιάτικο αεράκι όπου ακούσαμε το ω γλυκύ μου έαρ , η συνταγή της γιαγιάς μας για τα γεμιστά, η κυριακάτικη πρωινή βόλτα με τον πατέρα μας στο μνημείο του αγνώστου στρατιώτη.
Περπατώ στου δρόμους και βλέπω νεγρίδες , ινδίδες, αρμενοειδείς, διναρικούς, τουρανίδες και μογγολίδες. Αυτός ο τόπος δεν είναι μόνο τα μνημεία του . Άλλωστε και τα μνημεία μαρτυρούν μια συνέχεια από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας ενός πολιτισμού που τον καθόρισε το όμαιμον, το ομόθρησκον και το ομόγλωσσον. Και συνειδητοποιείς ότι αυτή τη συνέχεια τη διατάραξε η πολιτική των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων από την δεκαετία του 90 και έπειτα με την διαρκή εισροή μεταναστών.
Νέοπαγανιστικά θρησκεύματα που ωθούν τον άνθρωπο στην πρωτόγονη αποκτήνωση, πορνικά θεάματα, ένα απρόσωπο περιβάλλον στους χώρους εργασίας, εξατομικευμένες υπηρεσίες στους χώρους σχόλης, ένα καθεστώς εξορίας στα τοπικά και εθνικά ιδιώματα στο σύστημα παιδείας και στο δρόμο ένας πολυφυλετικός αχταρμάς.
Σαν να μην με θέλουν άνθρωπο , σαν να μην με θέλουν Έλληνα. Σαν να επιβεβαιώνεται εκείνο το παλιό ωραίο τραγούδι της Ελένης Βιτάλη « Είμαι εξάρτημα εγώ στη μηχανή σας και ο γιος μου το ανταλλακτικό»
Tuesday, March 13, 2007
Monday, March 12, 2007
Η ΑΓΑΠΗ ΘΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΔΑΚΡΥΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ
Η αγάπη θα μας κάνει να δακρύσουμε ξανά. Γιατί είμαστε εκ φύσεως φιλήδονοι και φυγόπονοι . Όμως καθώς αναζητούμε την ηδονή καταλαβαίνουμε πως τουλάχιστον στο γενετήσιο ένστικτο για να πάρουμε ηδονή πρέπει και να δώσουμε. Όμως για να συμβεί αυτό πρέπει να αγαπήσουμε . Όμως όπως έλεγε ο Καρτέσιος « σκέφτομαι άρα υπάρχω». Αυτό σημαίνει πως μπορούμε να γνωρίζουμε ότι έχει σχέση με την σκέψη μας. Συνεπώς με μας. Όμως για ότι υπάρχει εκεί έξω είμαστε τελείως αδαείς. Όμως πως μπορούμε να αγαπήσουμε κάτι που δεν το γνωρίζουμε? Οπότε καταλήγουμε να αγαπάμε κάποιον η κάποια που μας μοιάζει. ¨Όμως ο εαυτός μας είναι σαν ένας ήλιος που όσο φωτεινός και αν είναι έχει τις κηλίδες του. Τις περισσότερες όμως φορές χρειάζεται ο άλλος για να γνωρίσουμε τις σκοτεινές πτυχές της προσωπικότητας μας. Ίσως για αυτό σωστά κάποιος συγγραφέας είχε πει « αυτό που μισώ στους άλλους είμαι εγώ». Η αγάπη θα μας κάνει να δακρύσουμε ξανά. Γιατί η αγάπη είναι μια ιστορία αυτογνωσίας . Όμως η αυτογνωσία είναι μια διαδικασία εξερεύνησης . Και σε κάθε εξερεύνηση θα συναντήσεις πράγματα θαυμάσια, αλλά και πράγματα αποτρόπαια. Πόσο όμως έτοιμοι είμαστε για να δούμε τα τέρατα? Αυτό η αγάπη θα μας το πει.
ΑΛΒΑΝΟΠΟΙΗΣΗ
Το είχε επισημάνει πρώτος ο Τζούλιο Έβολα. Η λατρεία και η μανία στις Ηνωμένες Πολιτείες για τα μεγάλα μεγέθη (μεγάλα αυτοκίνητα, μεγάλα κτίρια) είναι αφρικάνικο κατάλοιπο που το αιτιολογεί η παρουσία νεγρίδων στην χώρα αυτή.
Κάτι ανάλογο βιώνουμε τα τελευταία χρόνια και στην Ελλάδα. Πολλές εκπομπές ασχολούνται εσχάτως με ομαδικά όργια και ομαδικούς βιασμούς που λαμβάνουν χώρα στους χώρους που κινείται η μαθητιώσα νεολαία μας. Οι Έλληνες από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας λατρεύουν τις ηδονές. Όμως ο ομαδικός έρωτας ουδέποτε αποτέλεσε στοιχείο της κουλτούρας μας. Αντίθετα σε χώρες που προωθήθηκε η ιδέα της κοινοκτημοσύνης ( όπως για παράδειγμα στην Αλβανία) ο ομαδικός έρως αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του πολιτισμού τους Όσο για τον ομαδικό βιασμό , αυτός υπονοεί μια υποτίμηση της γυναίκας και μιας θεωρίας που την εκλαμβάνει ως σκεύος ηδονής. Μια τέτοια θεώρηση για την γυναίκα συναντάμε σε πολιτισμούς που έχουν ως σημείο αναφοράς το Ισλάμ και όχι τον χριστιανισμό. Δυστυχώς οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις από τις αρχές της δεκαετίας του 90 ως τις μέρες μας έχουν μετατρέψει τη χώρα μας σε έναν υποδοχέα ενός τεράστιου αριθμού μεταναστών, Και ενώ οι επιπτώσεις που θα έχει αυτό στη φυλετική μας καθαρότητα είναι εμφανείς, δεν είναι το ίδιο εμφανής η εκφυλιστική αλλοίωση που ήδη έχει αρχίσει να επιφέρει στο συλλογικό μας υποσυνείδητο
Κάτι ανάλογο βιώνουμε τα τελευταία χρόνια και στην Ελλάδα. Πολλές εκπομπές ασχολούνται εσχάτως με ομαδικά όργια και ομαδικούς βιασμούς που λαμβάνουν χώρα στους χώρους που κινείται η μαθητιώσα νεολαία μας. Οι Έλληνες από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας λατρεύουν τις ηδονές. Όμως ο ομαδικός έρωτας ουδέποτε αποτέλεσε στοιχείο της κουλτούρας μας. Αντίθετα σε χώρες που προωθήθηκε η ιδέα της κοινοκτημοσύνης ( όπως για παράδειγμα στην Αλβανία) ο ομαδικός έρως αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του πολιτισμού τους Όσο για τον ομαδικό βιασμό , αυτός υπονοεί μια υποτίμηση της γυναίκας και μιας θεωρίας που την εκλαμβάνει ως σκεύος ηδονής. Μια τέτοια θεώρηση για την γυναίκα συναντάμε σε πολιτισμούς που έχουν ως σημείο αναφοράς το Ισλάμ και όχι τον χριστιανισμό. Δυστυχώς οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις από τις αρχές της δεκαετίας του 90 ως τις μέρες μας έχουν μετατρέψει τη χώρα μας σε έναν υποδοχέα ενός τεράστιου αριθμού μεταναστών, Και ενώ οι επιπτώσεις που θα έχει αυτό στη φυλετική μας καθαρότητα είναι εμφανείς, δεν είναι το ίδιο εμφανής η εκφυλιστική αλλοίωση που ήδη έχει αρχίσει να επιφέρει στο συλλογικό μας υποσυνείδητο
Wednesday, March 7, 2007
ΟΙ ΛΑΙΚΟΧΛΙΜΙΝΤΖΟΥΡΕΣ
Είμαστε παντού λένε σαν τα παιδιά της διαφήμισης του jumbo. Και είναι παντού. Aπό το Νέο Ηράκλειο ως την Αμφιάλη και από τα Πετράλωνα ως το Περιστέρι. Αναρωτιέστε γιατί όλο και περισσότερες ελληνίδες πάνε με αλβανούς? Γιατί στις γειτονιές οι καφετέριες ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια? Ποιοί έκαναν trend την φτωχή οδοντοστοιχεία του Γεωργίου? Αν το σύνθημα " όποιος δεν πηδάει γαύρος είναι ρε" εκφράζει την γενικευμένη αποχή των φίλων του λαοφιλέστερου αθλήματος - και όχι μόνο των γαύρων- από το αρχαιότερο χόμπι που γέννησε το αρχαιότερο επάγγελμα?Πως επιβιώνουν 10 αθλητικές εφημερίδες στην άγρια αγορά των media. Ο συνάδελφος σου , ο γειτονάς σου , ο συμφοιτητής σου μπορεί να σου δώσει την απάντηση. Αν μαλιστά δεν ξενυχτάει στο bebek αλλά στο σπίτι του ακούγωντας την εκπομπή " παρέα με τα νούμερα , αλήτη Βαρεχάο"
Aπό τον μάγκα στον λαικοχλιμίντζουρα , το χρονικό μιας μετάλλαξης.
Για όλα φταίει ο Χαρίλαος Τρικούπης. Γιατί ως γνωστον ο συγκεκριμένος πολιτικός ηγέτης ήταν ο εμπνεστής και αυτός που έβαλε τον θεμέλιο λίθο για την δημιουργία του σιδηροδρομικού μας δικτύου στην μικρή μας χώρα. Γιατί όπως γνωρίζει ο καθένας , οι μάγκες δεν υπάρχουν πια τους πάτησε το τρένο.
Πάει καιρός που το καπέλο καβουράκι δεν είναι trend. Τα ριγέ σακάκια έγιναν mainstream και τα φοράει ο Νίκος Χατζηνικολάου στα δελτία ειδήσεων και Νίκος Ευαγγελάτος όταν ανακαλύπτει τύρόπιτες με ρύζι και γύρους από καταψυγμένο δεινόσαυρο. Μουστάκι δεν αφήνουν πλέον ούτε οι κρητικοί - το αντικατέστησαν με το γένι τριών ημερών - μόνο κάτι ΠΑΣΟΚόφατσες του ευρύτερου δημοσίου τομέα εμμένουν να το καλιεργούν. Ρεμπέτικο ακούνε πλέον μόνο κάτι τύποι με αλογοουρές που αν δεν είναι μοιάζουν με αιώνιοι φοιτητές. Με το νταβατζιλίκι, το μικρεμπόριο ναρκωτικών και τις μικροκλοπές ασχολούνται κάτι τύποι που φέρουν ονόματα όπως Περπαρίν, Φατμπαρ,Βλαντιμίρ οι οποίοι ντεκαπαζάρουν το μαλλί τους σε συνοικιακά κομμωτήρια και φορούν εφαρμοστά μπλουζάκια θυμίζοντας περισσότερο σκανδιναβούς gay παρά μάγκες. Άλλωστε οι νεαρότεροι εξ αυτών - όπως απέδειξε και η ιστορία της Βέροιας - συνηθίζουν και να λαδώνουν τη φέτα. Τα νταμυρτά , στην σύγχρονη ελληνική τα μπαφίδια , έχουν γίνει μαζικής κατανάλωσης
.Και έμειναν δύο συνήθειες παλαί ποτέ μάγκικες. Η επί μακρόν παραμονή στο καφενείο και η αργή και σιγανή εκφορά του λόγου. Οι μάγκες κάθονταν με τις ώρες στα καφενεία γιατί η εργασία τους δεν είχε σχέση με αυτό που συμβατικά καλούμε εργασία. Δεν είχαν ωράριο , δεν χτύπαγαν κάρτα δεν σχολούσαν, ¨Ηταν κάτι σαν free lance συνεργάτες του οργανωμένου εγκλήματος. Η αργή και σιγανή εκφορά του λόγου ήταν μέρος μιας ευρύτερης κατατονίας που επέφερε στον οργανισμό τους η συνεχής χρήση ουσιών. Άλλωστε αν έπρεπε να επιβάλλουν την ορμή τους δεν χρειάζονταν να φωνάξουν.Μιλούσαν τα μαχαίρια και τα πιστόλια.
Τις δύο αυτές συνήθειες κληρονόμησε ένα μεταγενέστερο και εκφυλισμένο είδος. Οι λαικοχλιμίντζουρες. Τα καφενεία τα αντικατέστησαν οι καφετέριες και τον ελληνικό ο φραπές. Όμως η συνήθεια παραμένει ίδια. Για άλλους όμως λόγους. Ο λαικοχλιμίντζουρας κάθεται με τις ώρες στην καφετέρια γιατί δεν έχει βρεί άλλο στρόπο για να διαθέσει τον ελεύθερο του χρόνο. Βαριέται να γυμναστεί, από διάβασμα ότι πιο ιντελεκτουέλ έχει διαβάσει είναι ο Ηλίας Μπαζίνας, η τηλεόραση πλην του τσάμπιονσ λιγκ είναι για τις γυναίκες ενω η φωτογραφία, η κηπουρική και οι υπολογιστές είναι για τους φλώρους. Ο λαικοχλιμίντζουρας ασφαλώς και πιστεύει πως δεν είναι φλώρος. Πιστεύει πως είναι μάγκας με τα όλα του. Άλλωστε τούτο τον κάνει να μιλά αργά και σιγανά. Το αφεντικό του μπορεί να τον καρπαζώνει, η γυναίκα του να έχει πάει με όλους τους άγιους σαράντα και όλο το Τεπελένι , ο πατέρας του μαλάκα να τον ανεβάζει μαλάκα να τον κατεβάζει και η γειτονιά του ολόκληρη να τον φασκελώνει. Όλα αυτά όμως δεν τον αποθαρρύνουν. Ο λαικοχλιμίντζουρας απτόητος προπονείται για να καταρίψει το ρεκόρ στην κατανάλωση φραπέδων.
ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΝΕΣΗΣ ΤΟΥ ΛΑΙΚΟΧΛΙΜΟΝΤΖΟΥΡΑ
Όλα ξεκίνησαν στη δεκαετία οδοστρωτήρα τη δεκαετία του 80. Το ΠΑΣΟΚ ανεβαίνει στην εξουσία και τα λαικά στρώματα αποχτούν την ψευδαίσθηση πως μετέχουν σε αυτή. Το λαικό γίνεται must. Το Κολωνάκι και τα βόρεια προάστια ανακαλύπτουν τα σκυλάδικα της εθνικής. Το σινεμά το καταλαμβάνουν κάτι περίεργοι μακρυμάλληδες οι οποίοι γυρίζουν ταινίες που το λιγότερο που προκαλούν είναι κράμπες στον εγκέφαλο. Από απόγνωση ο κόσμος στρέφεται στις ταινίες που πρωταγωνιστόυν ο Στάθης Ψάλτης, ο Σωτήρης Τζεβελέκος, ο Μιχάλης Μόσιος , ο Στηβ Ντούζος και οι άλλοι cult ηθοποιοί. Το Ταμτάκος look κατακτά τις μάζες. Η χαίτη Βαμβακούλας, η άσπρη κάλτσα σε συνδυασμό με το μαύρο loafer και το καμάκι του στυλ " ζαχαροπλάστης είναι ο πατέρας σου" γίνονται ευρέως διαδεδομένα.
Από την δεκαετία του 70 - κυρίως μέσω των αριστερών νεολαιών- ξεκίνησε μια προσπάθεια αναβίωσης του ρεμπέτικου. Η κουλτούρα του ρεμπέτικου ήταν κατηργημένη από δεκαετίες άρα και ακίνδυνη . Παρόλα αυτά ήταν γοητευτική. Έτσι γίνεται είδος προς λαική κατανάλωση. Στο πλαίσιο της απόθέωσης της λαικότητας άπαντες θεωρούν πρέπον να συμπεριφέρονται σαν μάγκες. Γιάπηδες , διανοούμενοι , κοματόσκυλα όλοι μιλούν με την αργκό του άλλοτε περιθωρίου. Έτσι δημιουργείται σιγά , σιγά ο λαικοχλιμίνζουρας.
Η δεκαετία του 80 ήταν για την Ελλάδα μια αισιόδοξη δεκαετία. Το ΠΑΣΟΚ έθρεψε την ελπίδα της αλλαγής που ήταν άλλωστε και το προεκλογικό του σύνθημα. Τα πρώτα πακέτα από την ΕΟΚ πλάκωσαν και έφεραν την ευωχία και την ελπίδα της ανάπτυξης. Οι γκόμενες ήταν εύκολες όχι όμως τόσο που να σε φρικάρουν. Αλλοδαποί δεν υπήρχαν μόνο φραγκάτοι λιβανέζοι και άκακοι πακιστανοί τόσο λίγοι και τόσο ακίνδυνοι που σίγουρα δεν σε κανάν να θες να κάνεις πλούσιους τους εμπόρους θωρακισμένων θυρών. Η χαρά των ελλήνων γινόταν χαρά για τα σκέλια των δυτικοευρωπαίων γυναικών. Ο λαικοχλιμίντζουρας της δεκαετίας του 80 ήταν ο λάγνος λαικοχλιμίντζουρας.
Την δεκαετιά του 90 αρχίζει το ελληνικό έθνος- άρα και οι λαικοχλιμίντζουρες- να τρώει τις πρώτες φρίκες. Ξεσπάει το σκάνδαλο Κοσκωτά και όλοι συνειδητοποιούν πως η αλλαγή δεν ήταν παρά μια ευκαιρία για τους στερημένους την εξουσία να το ρίξουν στη μασαμπούκα. Οι σκοπιανοί διεκδικούν το όνομα Μακεδονία ενώ εκατοντάδες χιλιάδες αλβανοί λαθρομετανάστες κάνουν την πλατεία βάθης παροικία και την επαρχία ταναπού με τα πλιάτσικά, τις ληστείς και που και που τους φόνους. Μαζί με τους αλβανους σκάνε μύτη και οι ουκρανέζες , οι ρωσσίδες, οι βουλγάρες, καλλονές από την ανατολική ευρώπη, που έναντι ελάχιστου τιμήματος τα κάνουν όλα. Η βίζιτα γίνεται το κολ γκερλ του μικρομεσαίου. Η πρώτη αντίδραση στα συνεχή αυτά σοκ είναι ο εθνικισμός. Φτιάχνονται ραδιοφωνικοί σταθμοί και κλαμπ που παίζουν μόνο ελληνικά. Όλοι λένε είμαστε οι καλύτεροι . Έχουμε τα καλύτερα ξέκωλα που χορεύουν τα πιό καβλωτιά τσιφτετέλια καθώς ανεβαίνουν στα τραπέζια και φαίνεται το κυλωτάκι τους μέσα από το μίνι. Κάνουμε τα καλύτερα γλέντια που τα κρατάμε ως το πρωι και κανένας Παπαθεμελής δεν μπορεί να τα κομπλάρει. Έίμαστε τα πιο καυτά αρσενικά αφού τίποτα δεν αφήνουμε να περάσει απήδηχτο , πιπίνια, τουρίστριες , μετανάστριες.
Όμως η κρίση των Ιμίων μας έστειλε απότομα στο έδαφος. Ο στρατός μας είναι τόσο για τα μπάζα και οι πολιτικοί μας τόσο κότες που δεν μπορούν ούτε ένα κομάτι γή μικρό σαν πουτσάκι δεν μπορούν να υπερασπιστούν. Με την υπόθεση Ματεί η ανασφάλεια έγινε μέρος της καθημερινότητας μας. Νιώσαμε ότι ούτε στο σπίτι μας δεν είμαστε ασφαλείς. Τα γλέντια μας τα συνοδεύουν ποτά μπόμπες και κατουρημένοι ξηροί καρποί. Τα ξέκωλα μας τα πηδάνε και οι αλβανοί. Άρα μήπως δεν είμαστε τα πιο καυτά αρσενικά?
Η δεκαετία του 2000 δίνει το τελικό χτύπημα σε κάθε βεβαιότητα και κάθε μύθο. Το ΠΑΣΟΚ έφυγε και ήρθε η Νέα Δημοκρατία και μαζί οι κουμπάροι. Οι εφημερίδες ξαναγράφουν για μίζες, ρεμούλες, δωροδοκίες εκβιασμούς. Κάποιοι βλέπουν το δημόσιο χρήμα σαν φαγητό . Και επιβιώνουν σε όλες τις καταστάσεις. Άμεσο συνεπακόλουθο της κατάστασης αυτής είναι η διάχυτη απογοήτευση. Και αιτιατό της απογοήτευσης είναι η κατάθλιψη. Χοντρός , με χαμηλή λίμπιντο και μη γουστάρωντας μια ο λαικοχλιμίντζουρας του 2006 αποδυκνείει ότι η μελαγχολία είναι το πλέον διαδεδομένο ψυχικό φαινόμενο.
ΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΟΥ ΛΑΙΚΟΧΛΙΜΙΝΤΖΟΥΡΑ
Ο λαικοχλιμίντζουρας είναι ένα άτομό ηλικίας από 20 ως 40 ετών . Είναι από υπέρβαρος ως παχύσαρκος. Παρακολουθεί μετά μανίας ποδόσφαιρο και ιδιαίτερα τα παιχνίδια της αγαπημένης του ομάδας. Διαβάζει αθλητικές εφημερίδες και αν έχει την τάση να τζογάρει παίζει πάμε στοίχημα. Εργάζεται ως σεκιούριτι, ντελίβερι η κούριερ. Αν είναι αυτοαπασχολούμενος είναι συνήθως ψιλικατζής. Συνήθως μετατρέπει το μαγαζί του σε στέκι για τους άλλους λαικοχλιμίντζουρες. Οι συνοικιακές καφετέριες είναι για τους λαικοχλιμίντζουρες ότι και τα θερμοκήπια για τις ντομάτες. Αναπτύσουν τις ιδέες τους για την ζωή κονωνικοποιώντας την λαικοχλιμίντζουρες the next generation.
Η ερωτική τους ζωή είναι από υποτονική ως μηδενική. Συνήθως δε αντιμετωπίζουν δε τις γυναίκες με την επιθετικότητα που αντιμετωπίζει το ένα φύλο το άλλό κατά την παιδική ηλικία. Κατά τον λαικοχλιμίντζουρα όλες οι γυναίκες είναι πουτάνες η μαλακισμένες εκτός βέβαια από την μάνα του. Οι βίζιτες , τα μασατζίδικα και ενίοτε τα στριπτιζάδικα με τους σπέσιαλ χορούς αποτελούν μια διέξοδο για τον λαικοχλιμίντζουρα από την παρατεταμένη αγαμία.
Με την πολιτική δεν ασχολούνται . Ούτε και με την μόδα για την οποία έχουν την πίστη πως είναι πάρεργο των φλώρων. Σπάνια θα δεις λαικοχλιμίντζουρα να είναι μοδάτα κουρεμένος η ντυμένος.
Μερικές φορές κάνουν κλάμπιγκ. Συνήθως πηγαίνουν σε συνοικιακά ελληνάδικα. Σπάνια θα τους δεις να χορεύουν . Βαριεστημένοι θα στέκονται στη μπάρα και θα πίνουν το ποτό τους. Σπανιότερα ακόμα θα τους δεις να την πέφτουν . Κατά ένα ποσοστό 99,9% μόνοι πάνε στο μαγαζί και μόνοι φεύγουν. Το γήπεδο είναι το κατεξοχήν σημείο συνάντησης για τους απανταχού λαικοχλιμίντζουρες. Πάντως μην εκπλαγείς αν τους ακούσεις να λένε" σιγά μην δώσω 20 ευρό για να δω σούπα" . Πάντως δεν είναι αυτοί που στο γήπεδο προκαλούν τσαμπουκάδες αν και ενδέχεται να είναι γραμμένοι σε κάποιο σύνδεσμο οργανωμένων. Συνήθως απαρτίζουν τη στρατιά των προποντητών της εξέδρας. Πάντα για αυτούς κάποιος παίκτης παίζει χωρίς να πρέπει η το αντίθετο. Την προπονητική τους θεωρία δεν την αναπτύσουν μόνο στο γήπεδο αλλά και στον Γιώργο Γεωργίου και τις άλλες μεταμεσονύχτιες εκπομπές τηλεφωνικής επικοινωνίας στα αθλητικά ραδιόφωνα.
Αν κάτι σε εντυπωσιάζει είναι η ευκολία με την οποία δημιουργούν παρέες . Αυτό βέβαια συμβαίνει γιατί είναι πολύπληθείς.Αναλογιστείτε τι ποσοστό του πλυθησμού αντιπροσωπεύουν οι λαικοχλιμίντζουρες και τι ποσοστό αντιπροσωπεύουν για παράδειγμα οι χεβιμεταλάδες.
ΟΙ ΓΚΟΥΡΟΥ ΤΟΥ ΛΑΙΚΟΧΛΙΜΙΝΤΖΟΥΡΑ
Σωκράτης Κόκαλης Κάθε λαικοχλιμίντζουρας που σέβεται τον εαυτό του ονειρεύεται να γίνει πρόεδρος του αγαπημένου του σωματείου. Ο Σωκράτης Κόκαλης αποτελεί του πρότυπο κάθε λαικοχλιμίντζουρα . Χρησιμοποιόντας εκφράσεις του πεζοδρομίου όπως κότες και πελάτες κάνει ότι ο οποιοσδήποτε λαικοχλιμίντζουρας πουλάει μαγκιά χωρίς να είναι μάγκας.
Δημήτρης Σταρόβας Δεν είναι λαικοχλιμίντζουρας όμως λόγω σωματότυπου θα ήταν ο ιδανικός για να υποδυθεί αυτό το ρόλο .
Στάθης Ψάλτης All time classic σύμβολο για κάθε λαικοχλιμίντζουρα με ταινίες που καθόρισαν το savoir vivre της κοινωνικής αυτής ομάδας.
ΤΑ GADGET ΤΟΥ ΛΑΙΚΟΧΛΙΜΙΝΤΖΟΥΡΑ
Φραπέ. Τον λένε και φράπα η φραπεδούμπα. Αντιστέκονται στην επέλαση του fredoccino και άλλων ντιντίδικων ροφημάτων. Η συνήθεια που έγινε λατρεία. Κ¨αθε ώρα της ημέρας είναι διατεθιμένοι να σπαταλήσουν και άλλο από τον πολύτιμο χρόνο τους για να αράξουν στην πολυθρόνα της καφετέριας και να απολαύσουν τζούρα, τζούρα την δημοφιλή εφεύρεση του Δημήτρη Βακόνδιου.
Αθλητική εφημερίδα Συνήθως συνοδεύει τον πρωινό φραπέ. Ξεφυλίζει το ρεπορτάζ της αγαπημένης του ομάδας και τις ευθυμογραφικές στήλες. Εν συνεχεία αν υπάρχει παρέα κάνει πλήρη ανάλυση των γεγραμμένων . Αν ήταν φιλόλογος με τόση ανάλυση θα είχε πετύχει την αποκωδικοποίηση του Καζαντζακικού έργου η θα είχε αποδείξει πως ο Καρυωτάκης ήταν εν τέλει αισιόδοξος.
Τσαντάκι μέσης Το μεγάλο μυστήριο. Τι το σημαντικό κρύβει στο τσαντάκι μέσης. Γιατί το κουβαλάει όλο το εικοσιτετράωρο. Συνήθως το σωσίβιο το απαγορεύει να το κρεμάει στη μέση οπότε το κρατάει στο χέρι.
Aπό τον μάγκα στον λαικοχλιμίντζουρα , το χρονικό μιας μετάλλαξης.
Για όλα φταίει ο Χαρίλαος Τρικούπης. Γιατί ως γνωστον ο συγκεκριμένος πολιτικός ηγέτης ήταν ο εμπνεστής και αυτός που έβαλε τον θεμέλιο λίθο για την δημιουργία του σιδηροδρομικού μας δικτύου στην μικρή μας χώρα. Γιατί όπως γνωρίζει ο καθένας , οι μάγκες δεν υπάρχουν πια τους πάτησε το τρένο.
Πάει καιρός που το καπέλο καβουράκι δεν είναι trend. Τα ριγέ σακάκια έγιναν mainstream και τα φοράει ο Νίκος Χατζηνικολάου στα δελτία ειδήσεων και Νίκος Ευαγγελάτος όταν ανακαλύπτει τύρόπιτες με ρύζι και γύρους από καταψυγμένο δεινόσαυρο. Μουστάκι δεν αφήνουν πλέον ούτε οι κρητικοί - το αντικατέστησαν με το γένι τριών ημερών - μόνο κάτι ΠΑΣΟΚόφατσες του ευρύτερου δημοσίου τομέα εμμένουν να το καλιεργούν. Ρεμπέτικο ακούνε πλέον μόνο κάτι τύποι με αλογοουρές που αν δεν είναι μοιάζουν με αιώνιοι φοιτητές. Με το νταβατζιλίκι, το μικρεμπόριο ναρκωτικών και τις μικροκλοπές ασχολούνται κάτι τύποι που φέρουν ονόματα όπως Περπαρίν, Φατμπαρ,Βλαντιμίρ οι οποίοι ντεκαπαζάρουν το μαλλί τους σε συνοικιακά κομμωτήρια και φορούν εφαρμοστά μπλουζάκια θυμίζοντας περισσότερο σκανδιναβούς gay παρά μάγκες. Άλλωστε οι νεαρότεροι εξ αυτών - όπως απέδειξε και η ιστορία της Βέροιας - συνηθίζουν και να λαδώνουν τη φέτα. Τα νταμυρτά , στην σύγχρονη ελληνική τα μπαφίδια , έχουν γίνει μαζικής κατανάλωσης
.Και έμειναν δύο συνήθειες παλαί ποτέ μάγκικες. Η επί μακρόν παραμονή στο καφενείο και η αργή και σιγανή εκφορά του λόγου. Οι μάγκες κάθονταν με τις ώρες στα καφενεία γιατί η εργασία τους δεν είχε σχέση με αυτό που συμβατικά καλούμε εργασία. Δεν είχαν ωράριο , δεν χτύπαγαν κάρτα δεν σχολούσαν, ¨Ηταν κάτι σαν free lance συνεργάτες του οργανωμένου εγκλήματος. Η αργή και σιγανή εκφορά του λόγου ήταν μέρος μιας ευρύτερης κατατονίας που επέφερε στον οργανισμό τους η συνεχής χρήση ουσιών. Άλλωστε αν έπρεπε να επιβάλλουν την ορμή τους δεν χρειάζονταν να φωνάξουν.Μιλούσαν τα μαχαίρια και τα πιστόλια.
Τις δύο αυτές συνήθειες κληρονόμησε ένα μεταγενέστερο και εκφυλισμένο είδος. Οι λαικοχλιμίντζουρες. Τα καφενεία τα αντικατέστησαν οι καφετέριες και τον ελληνικό ο φραπές. Όμως η συνήθεια παραμένει ίδια. Για άλλους όμως λόγους. Ο λαικοχλιμίντζουρας κάθεται με τις ώρες στην καφετέρια γιατί δεν έχει βρεί άλλο στρόπο για να διαθέσει τον ελεύθερο του χρόνο. Βαριέται να γυμναστεί, από διάβασμα ότι πιο ιντελεκτουέλ έχει διαβάσει είναι ο Ηλίας Μπαζίνας, η τηλεόραση πλην του τσάμπιονσ λιγκ είναι για τις γυναίκες ενω η φωτογραφία, η κηπουρική και οι υπολογιστές είναι για τους φλώρους. Ο λαικοχλιμίντζουρας ασφαλώς και πιστεύει πως δεν είναι φλώρος. Πιστεύει πως είναι μάγκας με τα όλα του. Άλλωστε τούτο τον κάνει να μιλά αργά και σιγανά. Το αφεντικό του μπορεί να τον καρπαζώνει, η γυναίκα του να έχει πάει με όλους τους άγιους σαράντα και όλο το Τεπελένι , ο πατέρας του μαλάκα να τον ανεβάζει μαλάκα να τον κατεβάζει και η γειτονιά του ολόκληρη να τον φασκελώνει. Όλα αυτά όμως δεν τον αποθαρρύνουν. Ο λαικοχλιμίντζουρας απτόητος προπονείται για να καταρίψει το ρεκόρ στην κατανάλωση φραπέδων.
ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΝΕΣΗΣ ΤΟΥ ΛΑΙΚΟΧΛΙΜΟΝΤΖΟΥΡΑ
Όλα ξεκίνησαν στη δεκαετία οδοστρωτήρα τη δεκαετία του 80. Το ΠΑΣΟΚ ανεβαίνει στην εξουσία και τα λαικά στρώματα αποχτούν την ψευδαίσθηση πως μετέχουν σε αυτή. Το λαικό γίνεται must. Το Κολωνάκι και τα βόρεια προάστια ανακαλύπτουν τα σκυλάδικα της εθνικής. Το σινεμά το καταλαμβάνουν κάτι περίεργοι μακρυμάλληδες οι οποίοι γυρίζουν ταινίες που το λιγότερο που προκαλούν είναι κράμπες στον εγκέφαλο. Από απόγνωση ο κόσμος στρέφεται στις ταινίες που πρωταγωνιστόυν ο Στάθης Ψάλτης, ο Σωτήρης Τζεβελέκος, ο Μιχάλης Μόσιος , ο Στηβ Ντούζος και οι άλλοι cult ηθοποιοί. Το Ταμτάκος look κατακτά τις μάζες. Η χαίτη Βαμβακούλας, η άσπρη κάλτσα σε συνδυασμό με το μαύρο loafer και το καμάκι του στυλ " ζαχαροπλάστης είναι ο πατέρας σου" γίνονται ευρέως διαδεδομένα.
Από την δεκαετία του 70 - κυρίως μέσω των αριστερών νεολαιών- ξεκίνησε μια προσπάθεια αναβίωσης του ρεμπέτικου. Η κουλτούρα του ρεμπέτικου ήταν κατηργημένη από δεκαετίες άρα και ακίνδυνη . Παρόλα αυτά ήταν γοητευτική. Έτσι γίνεται είδος προς λαική κατανάλωση. Στο πλαίσιο της απόθέωσης της λαικότητας άπαντες θεωρούν πρέπον να συμπεριφέρονται σαν μάγκες. Γιάπηδες , διανοούμενοι , κοματόσκυλα όλοι μιλούν με την αργκό του άλλοτε περιθωρίου. Έτσι δημιουργείται σιγά , σιγά ο λαικοχλιμίνζουρας.
Η δεκαετία του 80 ήταν για την Ελλάδα μια αισιόδοξη δεκαετία. Το ΠΑΣΟΚ έθρεψε την ελπίδα της αλλαγής που ήταν άλλωστε και το προεκλογικό του σύνθημα. Τα πρώτα πακέτα από την ΕΟΚ πλάκωσαν και έφεραν την ευωχία και την ελπίδα της ανάπτυξης. Οι γκόμενες ήταν εύκολες όχι όμως τόσο που να σε φρικάρουν. Αλλοδαποί δεν υπήρχαν μόνο φραγκάτοι λιβανέζοι και άκακοι πακιστανοί τόσο λίγοι και τόσο ακίνδυνοι που σίγουρα δεν σε κανάν να θες να κάνεις πλούσιους τους εμπόρους θωρακισμένων θυρών. Η χαρά των ελλήνων γινόταν χαρά για τα σκέλια των δυτικοευρωπαίων γυναικών. Ο λαικοχλιμίντζουρας της δεκαετίας του 80 ήταν ο λάγνος λαικοχλιμίντζουρας.
Την δεκαετιά του 90 αρχίζει το ελληνικό έθνος- άρα και οι λαικοχλιμίντζουρες- να τρώει τις πρώτες φρίκες. Ξεσπάει το σκάνδαλο Κοσκωτά και όλοι συνειδητοποιούν πως η αλλαγή δεν ήταν παρά μια ευκαιρία για τους στερημένους την εξουσία να το ρίξουν στη μασαμπούκα. Οι σκοπιανοί διεκδικούν το όνομα Μακεδονία ενώ εκατοντάδες χιλιάδες αλβανοί λαθρομετανάστες κάνουν την πλατεία βάθης παροικία και την επαρχία ταναπού με τα πλιάτσικά, τις ληστείς και που και που τους φόνους. Μαζί με τους αλβανους σκάνε μύτη και οι ουκρανέζες , οι ρωσσίδες, οι βουλγάρες, καλλονές από την ανατολική ευρώπη, που έναντι ελάχιστου τιμήματος τα κάνουν όλα. Η βίζιτα γίνεται το κολ γκερλ του μικρομεσαίου. Η πρώτη αντίδραση στα συνεχή αυτά σοκ είναι ο εθνικισμός. Φτιάχνονται ραδιοφωνικοί σταθμοί και κλαμπ που παίζουν μόνο ελληνικά. Όλοι λένε είμαστε οι καλύτεροι . Έχουμε τα καλύτερα ξέκωλα που χορεύουν τα πιό καβλωτιά τσιφτετέλια καθώς ανεβαίνουν στα τραπέζια και φαίνεται το κυλωτάκι τους μέσα από το μίνι. Κάνουμε τα καλύτερα γλέντια που τα κρατάμε ως το πρωι και κανένας Παπαθεμελής δεν μπορεί να τα κομπλάρει. Έίμαστε τα πιο καυτά αρσενικά αφού τίποτα δεν αφήνουμε να περάσει απήδηχτο , πιπίνια, τουρίστριες , μετανάστριες.
Όμως η κρίση των Ιμίων μας έστειλε απότομα στο έδαφος. Ο στρατός μας είναι τόσο για τα μπάζα και οι πολιτικοί μας τόσο κότες που δεν μπορούν ούτε ένα κομάτι γή μικρό σαν πουτσάκι δεν μπορούν να υπερασπιστούν. Με την υπόθεση Ματεί η ανασφάλεια έγινε μέρος της καθημερινότητας μας. Νιώσαμε ότι ούτε στο σπίτι μας δεν είμαστε ασφαλείς. Τα γλέντια μας τα συνοδεύουν ποτά μπόμπες και κατουρημένοι ξηροί καρποί. Τα ξέκωλα μας τα πηδάνε και οι αλβανοί. Άρα μήπως δεν είμαστε τα πιο καυτά αρσενικά?
Η δεκαετία του 2000 δίνει το τελικό χτύπημα σε κάθε βεβαιότητα και κάθε μύθο. Το ΠΑΣΟΚ έφυγε και ήρθε η Νέα Δημοκρατία και μαζί οι κουμπάροι. Οι εφημερίδες ξαναγράφουν για μίζες, ρεμούλες, δωροδοκίες εκβιασμούς. Κάποιοι βλέπουν το δημόσιο χρήμα σαν φαγητό . Και επιβιώνουν σε όλες τις καταστάσεις. Άμεσο συνεπακόλουθο της κατάστασης αυτής είναι η διάχυτη απογοήτευση. Και αιτιατό της απογοήτευσης είναι η κατάθλιψη. Χοντρός , με χαμηλή λίμπιντο και μη γουστάρωντας μια ο λαικοχλιμίντζουρας του 2006 αποδυκνείει ότι η μελαγχολία είναι το πλέον διαδεδομένο ψυχικό φαινόμενο.
ΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΟΥ ΛΑΙΚΟΧΛΙΜΙΝΤΖΟΥΡΑ
Ο λαικοχλιμίντζουρας είναι ένα άτομό ηλικίας από 20 ως 40 ετών . Είναι από υπέρβαρος ως παχύσαρκος. Παρακολουθεί μετά μανίας ποδόσφαιρο και ιδιαίτερα τα παιχνίδια της αγαπημένης του ομάδας. Διαβάζει αθλητικές εφημερίδες και αν έχει την τάση να τζογάρει παίζει πάμε στοίχημα. Εργάζεται ως σεκιούριτι, ντελίβερι η κούριερ. Αν είναι αυτοαπασχολούμενος είναι συνήθως ψιλικατζής. Συνήθως μετατρέπει το μαγαζί του σε στέκι για τους άλλους λαικοχλιμίντζουρες. Οι συνοικιακές καφετέριες είναι για τους λαικοχλιμίντζουρες ότι και τα θερμοκήπια για τις ντομάτες. Αναπτύσουν τις ιδέες τους για την ζωή κονωνικοποιώντας την λαικοχλιμίντζουρες the next generation.
Η ερωτική τους ζωή είναι από υποτονική ως μηδενική. Συνήθως δε αντιμετωπίζουν δε τις γυναίκες με την επιθετικότητα που αντιμετωπίζει το ένα φύλο το άλλό κατά την παιδική ηλικία. Κατά τον λαικοχλιμίντζουρα όλες οι γυναίκες είναι πουτάνες η μαλακισμένες εκτός βέβαια από την μάνα του. Οι βίζιτες , τα μασατζίδικα και ενίοτε τα στριπτιζάδικα με τους σπέσιαλ χορούς αποτελούν μια διέξοδο για τον λαικοχλιμίντζουρα από την παρατεταμένη αγαμία.
Με την πολιτική δεν ασχολούνται . Ούτε και με την μόδα για την οποία έχουν την πίστη πως είναι πάρεργο των φλώρων. Σπάνια θα δεις λαικοχλιμίντζουρα να είναι μοδάτα κουρεμένος η ντυμένος.
Μερικές φορές κάνουν κλάμπιγκ. Συνήθως πηγαίνουν σε συνοικιακά ελληνάδικα. Σπάνια θα τους δεις να χορεύουν . Βαριεστημένοι θα στέκονται στη μπάρα και θα πίνουν το ποτό τους. Σπανιότερα ακόμα θα τους δεις να την πέφτουν . Κατά ένα ποσοστό 99,9% μόνοι πάνε στο μαγαζί και μόνοι φεύγουν. Το γήπεδο είναι το κατεξοχήν σημείο συνάντησης για τους απανταχού λαικοχλιμίντζουρες. Πάντως μην εκπλαγείς αν τους ακούσεις να λένε" σιγά μην δώσω 20 ευρό για να δω σούπα" . Πάντως δεν είναι αυτοί που στο γήπεδο προκαλούν τσαμπουκάδες αν και ενδέχεται να είναι γραμμένοι σε κάποιο σύνδεσμο οργανωμένων. Συνήθως απαρτίζουν τη στρατιά των προποντητών της εξέδρας. Πάντα για αυτούς κάποιος παίκτης παίζει χωρίς να πρέπει η το αντίθετο. Την προπονητική τους θεωρία δεν την αναπτύσουν μόνο στο γήπεδο αλλά και στον Γιώργο Γεωργίου και τις άλλες μεταμεσονύχτιες εκπομπές τηλεφωνικής επικοινωνίας στα αθλητικά ραδιόφωνα.
Αν κάτι σε εντυπωσιάζει είναι η ευκολία με την οποία δημιουργούν παρέες . Αυτό βέβαια συμβαίνει γιατί είναι πολύπληθείς.Αναλογιστείτε τι ποσοστό του πλυθησμού αντιπροσωπεύουν οι λαικοχλιμίντζουρες και τι ποσοστό αντιπροσωπεύουν για παράδειγμα οι χεβιμεταλάδες.
ΟΙ ΓΚΟΥΡΟΥ ΤΟΥ ΛΑΙΚΟΧΛΙΜΙΝΤΖΟΥΡΑ
Σωκράτης Κόκαλης Κάθε λαικοχλιμίντζουρας που σέβεται τον εαυτό του ονειρεύεται να γίνει πρόεδρος του αγαπημένου του σωματείου. Ο Σωκράτης Κόκαλης αποτελεί του πρότυπο κάθε λαικοχλιμίντζουρα . Χρησιμοποιόντας εκφράσεις του πεζοδρομίου όπως κότες και πελάτες κάνει ότι ο οποιοσδήποτε λαικοχλιμίντζουρας πουλάει μαγκιά χωρίς να είναι μάγκας.
Δημήτρης Σταρόβας Δεν είναι λαικοχλιμίντζουρας όμως λόγω σωματότυπου θα ήταν ο ιδανικός για να υποδυθεί αυτό το ρόλο .
Στάθης Ψάλτης All time classic σύμβολο για κάθε λαικοχλιμίντζουρα με ταινίες που καθόρισαν το savoir vivre της κοινωνικής αυτής ομάδας.
ΤΑ GADGET ΤΟΥ ΛΑΙΚΟΧΛΙΜΙΝΤΖΟΥΡΑ
Φραπέ. Τον λένε και φράπα η φραπεδούμπα. Αντιστέκονται στην επέλαση του fredoccino και άλλων ντιντίδικων ροφημάτων. Η συνήθεια που έγινε λατρεία. Κ¨αθε ώρα της ημέρας είναι διατεθιμένοι να σπαταλήσουν και άλλο από τον πολύτιμο χρόνο τους για να αράξουν στην πολυθρόνα της καφετέριας και να απολαύσουν τζούρα, τζούρα την δημοφιλή εφεύρεση του Δημήτρη Βακόνδιου.
Αθλητική εφημερίδα Συνήθως συνοδεύει τον πρωινό φραπέ. Ξεφυλίζει το ρεπορτάζ της αγαπημένης του ομάδας και τις ευθυμογραφικές στήλες. Εν συνεχεία αν υπάρχει παρέα κάνει πλήρη ανάλυση των γεγραμμένων . Αν ήταν φιλόλογος με τόση ανάλυση θα είχε πετύχει την αποκωδικοποίηση του Καζαντζακικού έργου η θα είχε αποδείξει πως ο Καρυωτάκης ήταν εν τέλει αισιόδοξος.
Τσαντάκι μέσης Το μεγάλο μυστήριο. Τι το σημαντικό κρύβει στο τσαντάκι μέσης. Γιατί το κουβαλάει όλο το εικοσιτετράωρο. Συνήθως το σωσίβιο το απαγορεύει να το κρεμάει στη μέση οπότε το κρατάει στο χέρι.
Στην Ελλάδα όλη η μεταπολίτευση πέρασε με την προσμονή της αλλαγής. Πρώτα την υποσχέθηκε το Πασοκ. Ο Σημίτης την είπε εκσυγχρονισμό , ο Καραμανλής ο νεότερος την είπε μεταρύθμιση. Αντί της αλλαγής είδαμε από όλες τις κυβερνήσεις από την μεταπολίτευση και έπειτα μια διαχείριση της μιζέριας. Η προσμονή της αλλαγής και η παροχή υποτίθεται του δώρου της δημοκρατίας μας κάνει και ανεχόμαστε τις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις. Όμως η κάθε εξουσία δημιουργείται όχι για να παρέχει στους πολίτες του υποσχέσεις και μια υποτιθέμενη δημοκρατία αλλά ευδαιμονία. Ποιά είναι η ευδαιμονία μας όταν έχουμε χρεωθεί όλοι μας μέχρι το λαιμό στις τράπεζες για να μπορέσουμε να ζήσουμε. Και όμως υπήρχε μια εποχή που η Ελλάς έκανε το ποιοτικό άλμα. ¨Ηταν τα έξι χρόνια που υπό την ηγεσία του Γεώργιου Παπαδόπουλου και των άλλων απριλιανών αξιωματικών ανανέωσε τον εξοπλισμό των ενόπλων δυνάμεων της, νοικοκύρευσε την οικονομία της και χάρισε σε κάθε Έλληνα την ευδαιμονία. Η ιστορία κάποτε θα δικαιώσε την επανάσταση του 1967. Ήδη πολλοί Έλληνες και πολλές Ελληνίδες πολλές φορές αναφωνούν " Ένα Παπαδόπουλο χρειαζόμαστε". Η ιστοσελίδα αυτή φτιάχτηκε για να συνεισφέρει σε μια δικαίωση που είναι νομοτελεακό πως κάποτε θα έρθει
Subscribe to:
Posts (Atom)